Το κείμενο που ακολουθεί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ. Το έστειλε αναγνώστης των παλαιών μας περιοδικών (κυρίως της Π&Δ) που τώρα ζει στη Γερμανία. Το δημοσιεύω για να δείτε πόσα πράγματα μπορούσαν/μπορούν να είχαν/έχουν γίνει και δεν έγιναν. Πράγματα που, προσπαθώ σχεδόν κάθε μέρα να επιτύχω γλύφοντας τις κατουρημένες ποδιές διαφόρων κουστουμαρισμένων τραχανοπλαγιάδων και κολωνακο-καλόπαιδων που παριστάνουν τους “υπουργούς” σε κυβερνήσεις της παλαιάς και νέας ΝΔ, του προεδρικού, εκσυγχρονιστικού και ΠΑΣΟΚ του Γυμναστηρίου αλλά, και σε άλλα άτομα που κρατούν υψηλές θέσεις στον κρατικό “μηχανισμό”, αυτό το τουρλουμπούκι αρμοδιοτήτων και χαμηλόκωλων αρμοδίων. Πάντα “τρώω τα μούτρα μου” αλλά σαν γνήσιος ονειροβάτης επενέρχομαι για να τα ξαναφάω. Μόλις προχτές με πήρε τηλέφωνο ένας ΥΦΥΠ (θα πω το όνομα του όταν δεν κάνει ή και κάνει κάτι) και πήγα στο Υπουργείο και κάθισα δύο ώρες και όταν ζήτησα το e-mail μου είπαν ότι είναι grafeio_yfypourgou@beepbeep.gr και σκέφτηκα φαντάσου το αστέρι να το δώσει σ’ έναν ξένο αλλά, ο υφυπ μου είπε ότι “έτσι το έφτιαξε ή Υπηρεσία” αφήστε που δεν είχε φαξ και σαρωτή τα οποία είχε η Κα Τσουρδελίδου ή οποία όμως δεν ήταν σε θέση να βρείι κάτι στον ιστό και έφυγα και πήγα για καφέ και ντεπόν… Διαβάστε λοιπόν την επιστολή του αναγνώστη και π;άρτε τηλέφωνο τον κ. Μπάμπη ή τον κ. Χασαπόπουλο (οι κ.κ. Καμπουράκης και Οικονομέας κάνουν διακοπές και ο κ. Αυτιάς ομοίως) και ρωτήστε τους αυτοί τι λένε και να δείτε τι απαντήσεις θα σας δώσουν και ξεκαρδιστείτε._Κ.Κ.
η επιστολή (με λίγες διορθώσεις)
…προχτές έκλεισα 3 χρόνια απ’ τη στιγμή που εγκατέλειψα το βαπόρι (έτσι δεν αποκαλούν τη χώρα οι διάφοροι πολιτικάντηδες;) που λέγεται Ελλάδα για άλλα “λιμάνια” όπως πολλοί νέοι (αν και στα 31 μου νιώθω ήδη γέρος..)
Με λίγη περιπλάνηση “εις τας Ευρώπας” εγκαταστάθηκα σ’ ένα μικρό χωριό λίγο έξω απ’ το Μόναχο (έχοντας καμία επαφή με τους ζουλού των Greek-tavern που εκμεταλλεύονται κόσμο και κοσμάκη-αλλά αν αρχίσω να λέω η κουβέντα από αεροπορική θα καταντήσει στο βούρκο -και το μέιλ στα σπαμ. Πριν λίγες μέρες μετακόμισα και όπως οργάνωνα τα πράγματα βρήκα 2 τεύχη της ΠΤΗΣΗΣ που είχα πάρει μαζί μου να μου κρατάνε συντροφιά. Το ένα είναι το τεύχος-αποχαιρετισμός στα F-104 και αντικατάσταση με Α-7 με τις πραγματικά υπέροχες φωτογραφίες που πιτσιρικάς τότε, στα 15 μου, το είχα αγοράσει και το είχα “ξεφτιλίσει” να το ξεφυλλίζω κάθε μέρα.
Το άλλο είναι το συλλεκτικό πλέον με την πτήση σας με το Mirage 2000 και την πορτοκαλί φόρμα (που σας χάρισαν αν θυμάμαι καλά οι Γάλλοι) και το οποίο το είχε αγοράσει ο πατέρας μου (φανατικός και αυτός,”υποβρυχιάκιας” στο ΠΝ).
Πριν φύγω ευτυχώς είχα οργανώσει όλα τα τεύχη σε μια όμορφη βιβλιοθήκη που είχα φτιάξει στο δωμάτιό μου και φρόντισα να πάρω την υπόσχεση της αδερφής μου (που έμεινε πίσω), να τα ξεσκονίζει και να αφήσει την όλη συλλογή ανέγγιχτη..
Εν δυνάμει αεροπόρος, τρελαμένος με ότι πετάει, πρώην μέλος της αερολέσχης Θεσσαλονίκης (που ανέβηκα για σπουδές), πρώην “αποτυχημένος” στις εισαγωγικές εξετάσεις για την σχολή Ικάρων (δυο φορές, την πρώτη λόγω βαθμολογίας και την δεύτερη αφού είχα περάσει τα πάντα, με βαθμό καλό, με κόψανε στο ΓΝΑ για…0,25 αστιγματισμό που ΔΕΝ είχα-αλλά κάποιοι άλλοι υιοί πτεράρχων κλπ που δεν ξέραν τι είναι το F-5 πέρασαν… Πρώην μαθητής για PPL(το οποίο και παράτησα καθώς το AVGAS είχε φτάσει στα ύψη και τα λεφτά δεν περίσσευαν), πρώην, πρώην, πρώην.
“Έβαλα” μερικές εκατοντάδες ώρες σε διάφορα Cessna/Piper και κάτι χιλιάδες στο Flight Simulator…
Δεν μονολογώ άλλο…
Διαβάζω τη στήλη σας στο blog, δεν χρειάζεται να πω πόσο δίκιο έχετε…
Μικρός, όταν μέναμε στην Νίκαια, η διασκέδαση με τον πατέρα μου ήταν να “την πέφτουμε” στην αρχή του 33R στο LGAT και να “κόβουμε κίνηση”. Θυμάμαι έναν φίλο του πατέρα που γκρίνιαζε επειδή έμενε εκεί κοντά και τον ενοχλούσε ο θόρυβος απ’ τα αεροπλάνα και από τότε (από μικρός ανήσυχος…) μου είχε γεννηθεί η απορία: το Ελληνικό ήταν πάντα εκεί, κάποτε το έλεγαν Χασάνι… Τα σπίτια και οι πολυκατοικίες ήρθαν μετά. Γιατί γκρινιάζουν;;
Επιτέλους βρήκα το mail σας στο twitter. Τα πράγματα εδώ στη Γερμανία όσον αφορά τον αεροπορικό τομέα είναι διαφορετικά.
Βρίσκεις παντού Σχολές και μικρούς χωμάτινους διαδρόμους απ’ όπου πετάνε ανεμόπτερα, τράικ, μονο/πολυκινητήρια, αερόστατα, μύγες, κουνούπια.
Χωρίς χαρταδούρα, σχέδια πτήσης, γενικά δηλωτικά και το “λουρί της μάνας” όπως σωστά γράψατε. Αν δεν επηρεάζεις την τερματική του Μονάχου δεν χρειάζεται καν αν “ανάψεις” τον transponder! Τα μικρά αεροδρόμια δεν είναι περιφραγμένα. Μπορείς να πας όλη μέρα και, αν είσαι τυχερός, εκεί που χαζεύεις μπορεί κάποιος να σου πει “έλα μαζί για παρέα”.
Το AVGAS και το MOGAS δεν είναι είδος πολυτελείας.. Όποιος κατέχει πτητικό μέσον δεν χαρακτηρίζεται απο το κράτος ως “Ωνάσης”.
Το αντίστοιχο “Ελληνικό” και τα “μεγάλα” αεροδρόμια της περιοχής
Εκτός απο το αεροδρόμιο του Oberpfaffenhofen εδώ στη “γειτονιά” μας (το οποίο κατασκεύαζε τα Dornier και αντί να το κλείσουν οι …βλάκες στήσανε το Εθνικό Κέντρο Αεροπορίας και Διαστήματος, προσφέροντας χιλιάδες θέσεις εργασίας), υπάρχει και το αεροδρόμιο του Memmingen (EDJA), το οποίο χαρακτηρίζεται και ως “Δυτικό Μονάχου”. Ένα παλιό στρατιωτικό αεροδρόμιο, μισή ώρα δρόμος απ’ το Μόναχο.
Memmingen (Photo credit: yourdoku)
Οι χαζοί λοιπόν οι Γερμανοί δεν το τσεκουρέψανε για χάρη Ολυμπιακών, πάρκου πισίνας, βίλλας του Αμπράμοβιτς κλπ. Αντ’ αυτού είπαν ΟΚ, το EDDM είναι λίγο ακριβό (όχι τόσο όσο το LGAV) ας έχουμε και μια εναλλακτική. Ας οργανώσουμε λεωφορεία απ’ την Νυρεμβέργη, το Ούλμ και κάνα δυο πόλεις εδώ κοντά, η γραμμή του τρένου υπήρχε πάντα, ας φτιάξουμε και 1-2 πάρκινγκ που θα πληρώνεις 40 ευρώ για 2 εβδομάδες, ο αεροσταθμός υπάρχει ας τον ανακαινίσουμε λίγο και ας δούμε τι θα γίνει.
Το πείραμα πέτυχε. Στο αεροδρόμιο έρχονται όλες οι low cost της Ευρώπης και προσφέρουν προορισμούς σε πόλεις και νησιά που οι “μεγάλεςς” αεροπορικές δεν έχουν. Μπορείς να πετάξεις μέχρι την Μαγιόρκα με 50 ευρώ, στη Ρουμανία με 80 (πάνε-έλα) και γενικά, ο κόσμος που δεν θέλει να δώσει 500 ευρώ για να πετάξει μέχρι το “Ελ. Βενιζέλος” το προτιμάει. Η αύξηση δε της κίνησης είναι τέτοια που πλέον σκέφτονται να επεκτείνουν τον διάδρομο και τον τερματικό σταθμό. Κανείς δεν παραπονέθηκε για ήχο, θόρυβο, ρύπανση, ραδιενέργεια απο τα ραντάρ, κανείς δεν λέει ότι τα πρόβατα τα πιάνει λόξιγκας απ’ τις αεροπορικές συχνότητες κλπ…
Για να πετάξεις αυτή τη στιγμή για Αθήνα υπάρχει μόνο μία εταιρεία: η Star Alliance (είτε τη βαφτίζουν Aegean είτε Lufthansa) και τα εισητίρια έχουν πάει στον Θεό…
Δεν έχω τίποτα άλλο να πώ. Σε μια χώρα όπως την Ελλάδα με 300 μέρες το χρόνο ήλιο και ακόμα έχει ηλεκτρικούς θερμοσίφωνες….
Συνεχίστε τον αγώνα. Δυστυχώς η φωνή σας δεν ακούγεται όσο θα έπρεπε.
Μάλλον φωνάζουν πιο δυνατά οι εργολάβοι και οι νταβατζίδες..
Υ.Γ: είχαμε γνωριστεί στο Τατόι κάπου το 92-93 (δεν θυμάμαι). Είχα έρθει με τον πατέρα μου (τότε μπαινοέβγαινες απο αεροδρόμιο σε στρατιωτική εγκατάσταση δείχνοντας την ταυτότητά σου ότι είσαι στρατιωτικός), είσαστε εκεί και ο πατέρας μου μου είπε: “ξέρεις ποιος είναι αυτός; τον διαβάζεις κάθε μήνα” .
Σας έσφιξα κοκκινισμένος το χέρι,ήμουν 12 χρονών…
Με τιμή
ΑΩ
(όνομα και διεύθυνση σε μένα μετά από αίτημα του αναγνώστη)
