Μία απ’ τις δεκάδες φωτογραφίες που τράβηξα από το εμπρός κάθισμα του Mig 25 “Foxbat” που με πήγε σε ύψος 87.000 ποδών πάνω απ’ τη Γη. Τη φυλάω στο αρχείο, στην καρδιά, στο νου σαν ένα απ’ τα διαμάντια της ζωής μου. Βλεπετε το μαύρο του διαστήματος, την ατμόσφαιρα και, βέβαια, την καμπυλότητα του πλανήτη
Οι παλιότεροι ξέρουν τη σχέση μου με την λογοτεχνία και τον κινηματογράφο της αποκαλούμενης “επιστημονικής φαντασίας”. Από τότε που διάβασα το “Απ’ τη Γη στη Σελήνη”, το “20.000 λεύγες υπό την θάλασσα” και άλλα βιβλία, κλασικά εικονογραφημένα και ένας θεός ξέρει τι άλλο πιάστηκα στ’ αγκίστρι σε βαθμό που έκανα το παν για να λάβω μέρος στο αμερικάνικο ή (τότε) στο Σοβιετικό διαστημικό πρόγραμμα. Επιστολές στη NASA για το, επίσης τότε, “Civilian Space Flight Participent Program”, επιστολή και επίσκεψη στον Αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα (Μπέρνς ή Μάϊλς δεν θυμάμαι) για να παρουσιάσω την υπόθεση μου, άλλο αίτημα στον (τότε) πρεσβευτή της ΕΣΣΔ ο οποίος, οφείλω να πω, με δέχτηκε στη πρεσβεία στο Ψυχικό, άκουσε το αίτημα μου, το έστειλε στη Σοβιετική Υπηρεσία διαστήματος και …απάντησε! Γραπτά. Έστειλα την απάντηση στην τότε γραμματέα του Ανδρέα Παπανδρέου, Κα Κοκκόλα η οποία απάντησε πως “ο πρόεδρος θα το δώσει στους συμβούλους του”, προφανώς όρμησε ο κάλαθος και το κατάπιε ούτε καν Γείτονας ή Κατσιφάρας δεν ήμουν για να μου δώσει σημασία ο Πρόεδρος
Δεν το ΄βαλα κάτω. Πήγα δύο φορές στο Ζουκόφσκι, μπήκα στον και τις δύο Επιταχυντή, μου είπαν ότι, είχα (από παιδί) ένα πρόβλημα στη καρδιά, καλύτερα να το ξεχάσω αλλά δεν! Μίλησα με τον Θόδωρο Γιουρτσινίκιν-Γραμματικόπουλο που, μόλις προχτές επέστρεψε από ένα ακόμα ταξίδι στον ISS, γύρισα στην Αθήνα, είπε στον Gollun de Bidet την ιδέα του Θόδωρου να πάνε δύο Έλληνες κοσμοναύτες που θα λέγονταν Αργοναύτες στον ISS να κηρύξουν απ’ εκεί την έναρξη των Ολυμπιακών, το Gollum με κοίταξε μέσα απ’ τις κουμπότρυπες του και με ρώτησε: “όταν θα πάτε εκεί επάνω κ. Καββαθά τι θα κάνετε;”. Παρά λίγο να του πω τι, άνοιξα τη πόρτα και έφυγα. Την επόμενη χρονιά πήγα πάλι στο Yuri Gagarin Space Center μπήκα σε ένα Mig 25 και ανέβηκα στα 87.000 πόδια όπου είδα την καμπυλότητα του πλανήτη και το μαύρο του διαστήματος
Με όλες αυτές τις “περγαμηνές” καταλαβαίνετε ότι, οι καλές ταινίες Ε.Φ με συνεπαίρνουν. Οι καλές όμως. Από το Solaris και το Stalker του Andrei Tarkovsky μέχρι την Οδύσσεια του Διαστήματος του Stanley Kubrick και το πρώτο Allien Ridley Scott για να μην αναφερθώ στο κορυφαίο (για μένα) Blade Runner τού ίδιου σκηνοθέτη.
Διαβάζοντας την κριτική ενός συγκεκριμένου κυρίου (τώρα ξέρω) έκανα το λάθος να πάω. Έδωσα μάλιστα και 10 ούρο για 3D και άλλα 10 για την Σ.Κ 20! Γιατί; Διότι είμαι ευκολόπιστος για να μη πω την άλλη λέξη. Το μόνο που δεν είδα είναι, όπως σωστά παρατήρησε η σύντροφος μου, την Σάντρα Μπούλοκ να βάζει sun lotion μετά την επιστροφή της στη Γη! Μετά από ένα διαστημικό ατύχημα η κυρία και ο κ. Νεσπρέσο βρίσκονται να αιωρούνται σε τροχιά 600 μιλίων (τι σημασία έχει;) πάνω απ’ τη Γη, έξω απ’ το ST 157 (πάλι τι σημασία έχει) όπου, για μία ώρα ανταλλάσσουν αμερικανιές αλλά, μετά αυτός χάνεται για να σωθεί εκείνη και εκείνη πρώτα μπαίνει σε ένα ρωσικό Σογιούζ, μετά σ’ ένα κινέζικο και τελικά πέφτει σε (ρηχή) θάλασσα όπου η κάψουλα βουλιάζει αλλά, αυτή βγαίνει και πιάνει το χώμα και μπαρτααααμ τίτλοι τέλους
Μη πάτε. Μη τους κάνετε τη χάρη. Φάτε τέσσερα σουβλάκια ή αντιγράψτε μία απ’ τις συνταγές “μαγειρικής” των κλώνων της τηλεόρασης
Gravity… Pull my other leg. There are bells on it too
